کد مطلب:36625 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:69

شخص عارف كسی است كه منظر خود را با منظر خداوند نزدیك كند تا هر آنچه خداوند زشت می بیند او هم زشت ببیند و هر آنچه خداوند زیبا می بیند او نیز زیبا ببیند. به دنبال آن، همان جذبه و شیفتگی به سوی زیبایی، او را به سوی كارهای نیك هم می كشاند، یعنی اخلاق یك مرتبه تصعید می شود و از داوری اخلاقی به داوری زیباشناختی می رسد.